Vergeet de woorden. Ze breken stuk als op een schild. Vergeet de beelden. Het zijn de programma’s die worden ingeladen in jouw ziel.

Er zijn mensen nodig die van het leven houden. Mensen die met open armen op de bergen staan om het gouden zonlicht te ontvangen.

De grootste daad van verzet is een ja tegen de stem die je hoort als alle stemmen om je heen verstommen, het is de vreugde die je schept in het bonzen van je hart tegen je ribben en het ritmisch bewegen van je vingers op de muziek van de wind.

We zijn de bron en het hart van alle dingen. We zijn veel meer dan onze naam die we zullen teruggeven aan de sterren, veel meer dan onze lichamen die toebehoren aan de aarde.

Er is een revolutie nodig van ons diepste binnenste. Onze gedachten zijn te klein en onze dagen drijven als kleine bange vogels langs de grote ramen van de tijd.

Ik wil weten wie de kinderen zijn die roze hartjes op de stoep krijten. Ik wil weten wie met me meegaat als de wegen steeds grijzer worden, de hekken steeds hoger en de helmen steeds grimmiger naar ons kijken.