Het hart van alle dingen

Laat alle identificaties los. Je bent niet wie je denkt. Je bent eeuwig verscholen in het hart van alle dingen. Daar woont een liefde die geen grenzen kent. Doe een stap naar achteren, ver genoeg dat je je nergens aan kunt vasthouden, en laat je dan vallen in het onbekende. Er zijn geen wanden om de wereld meer. Er zijn geen handen meer die aan de dingen klampen.

Er is geen kennis meer die ooit nog van belang is, er zal een zuiver spontaan weten zijn. Er zal geen denken meer nodig zijn om te spreken, de woorden zullen zelf komen als gouden adelaars. Dan zal de grote ontruiming beginnen. Het behang van duizend jaren zal verkruimelen en verwaaien met de winden. Er is zoveel dat in de armen van de winden mee zal gaan.

Duizend bange dromen zullen als duiven ons hart verlaten. Gekleurde herinneringen zullen in avondrode poelen zinken. Pijn vloeit in tedere kleuren aan de hemel weg, terwijl kelen donkere schreeuwen de nacht in klieven. Zelfs splinters die als trouwe makkers meeliepen zweren zich uit onze voeten, en edelstenen vullen de gaten die we als kind in onze knieƫn vielen.

En weg zijn alle wegen die we ooit gingen. De weg die we nu gaan zullen zal zichzelf al gaande geven, er zullen geen borden en geen boeken zijn, maar we zullen niet verdwalen. Er is alleen een geheimzinnig vuur dat voor zich uit staart in het donker, er is alleen een bewustzijn dat zichzelf ziet in alle dingen, zoals in een woud duizend paar ogen elkaar dromend aanstaren.

We zijn de bron en het hart van alle dingen. We zijn veel meer dan onze naam die we zullen teruggeven aan de sterren, veel meer dan onze lichamen die toebehoren aan de aarde. We zijn het bloed niet dat ons het dagelijkse leven gebiedt met zijn donkere zwellingen. We zijn het niet die wij denken en voelen, we zijn het zonlicht dat achter de gordijnen speelt dat niemand ziet. 

~ Deze tekst komt uit mijn boek 'Zienderogen'.