Er zijn mensen nodig

Er zijn mensen nodig die van het leven houden. Mensen die met open armen op de bergen staan om het gouden zonlicht te ontvangen. Mensen die in de vroege ochtend liedjes neuriën onder het geopende raam - je wordt wakker en je krijgt een spontane glimlach op je wangen. Er zijn mensen nodig die hun dromen durven leven ook al halen ze een nat pak en moeten eindeloos opnieuw beginnen.

Er zijn mensen nodig die durven uitreiken naar een ander, ook al is die ander ongemakkelijk of raar, het gesprek leidt beiden volkomen nieuwe werelden binnen. Er zijn mensen nodig die klaterende woorden spreken, die zinnen als watervallen laten opwellen uit hun hart. Er zijn mensen nodig die sierlijke bloemen tekenen op de ramen van de macht.

Er zijn mensen nodig die op ieder kruispunt de weg naar het leven kiezen, die ieder verlies als winst rekenen omdat ze een rijker mens zijn geworden, ook al zijn ze opnieuw berooid en verlaten. Er zijn mensen nodig die tranen in diamanten laten veranderen, zij weten dat iedere druppel ervan droomt een parel te worden. Er zijn mensen nodig die op iedere spiegel ik hou van jou schrijven.

Er zijn mensen nodig die in ieder voorval een teken herkennen, een kleine rimpeling in de lucht doet hun hart kalmer slaan en als ze zomaar in een berm een klaproos zien komt er een flikkering in hun ogen. Ze weten dat het leven hen niet verlaten kan, dat er wonderen zijn in iedere grasspriet en dat ieder klein wezen naar het leven dorst met dezelfde hartstocht waarmee de sterren stralen.

Er zijn mensen nodig die met mededogen naar de wereld zien, zoals je een kreupele man ziet oversteken, hij bezwijkt bijna onder zijn last en als je hem je hand niet leent haalt hij de overkant niet. Er zijn mensen nodig die het zonlicht opvangen in hun armen, iedere dag dat het zijn stralen spreidt boven een gouden zee. Het is dit zonlicht dat wil stijgen en dalen op de golven van onze polsslag mee.

~ Deze tekst komt uit mijn boek 'De sterrenwandelaar'.